دنیا آقایی، کاپیتان شاهرودیِ تیم ملی جودوی ایران

دنیا آقایی، کاپیتان شاهرودیِ تیم ملی جودوی ایران در گفتگو با سمنان امروز؛

لطفــا به مسؤولیـن برنخورَد
این فقط یک درد و دلِ ساده است...

پشت چراغ قرمز ایستاده بود و سبیل قیطونی‌اش را تاب می‌داد و برای هم‌سفرش از مدینه‌ فاضله‌ای سخن می‌گفت که در آن، بانوان به همه حقوق حقه‌ خود رسیده‌اند. ژست روشنفکری گرفته بود و می‌گفت که حقوق زنانِ این اجتماع باید چنین باشد و چنان و اتفاقاً هم‌سفرش نیز که از همین جامعه بانوان بود مدام سرش را به نشانه‌ی تایید تکان می‌داد و می‌گفت «براوو»
چراغ که سبز شد، راننده‌ جلویی کمی دیر حرکت کرد و اکنون شما را دعوت می‌کنم به شنیدن پنهانی صدای افکار همان مردِ سبیل قیطونیِ روشن فکرِ مدافع حقوق زنان: «ای بابا... نمیدونم کی به این خانوما گواهی‌نامه داده آخه... دِ حرکت کن دیگه خانم... تریلی که نمی‌خوای جابجا کنی»
(سرش را به سمت هم‌سفرش می‌چرخاند و باهم در حمایت از راننده‌ی جلویی لبخند شیرینی می‌زنند که مثلاً ما منورالفکریم و از این‌جور احساساتِ خاص)
این قصه‌ پر غصه‌ بسیاری از مردم جامعه ماست و عوام و خواص هم نمی‌شناسد. 

البته کشورهای همسایه هم از این قاعده مستثنی نیستند؛ مثلا در همین نزدیکی، شخصی برای منصبی مهم کاندیدا شده بود و مدام شعار می‌داد که زنان در دولت من چنین خواهند بود و چنان؛ اما درنهایت و البته بعد از حصول نتیجه و موفقیت در انتخابات، زنان نه‌تنها چنین و چنان نشدند، بلکه حتی فلان و بهمان هم نشدند. البته این‌ها فقط در کشورهای همسایه است و ما گل‌های خندان، به تمام وعده‌های خود عمل می‌کنیم.
حتماً تا اینجای این مطلب می‌گویید این‌ها چه ربطی به تیتر دارد و شاید هم فکر می‌کنید که اشتباهی در چینش مطالب رخ داده است. لازم است به عرض برسانم که خیر. اشتباهی رخ نداده و نقشِ اول این گفتگو، هنوز دنیا آقایی، کاپیتان شاهرودیِ تیم ملی جودوی بانوان ایران است؛ اما بعد از گفتگو با این شیرزنِ هم استانی و ستاره‌ جودوی کشور، جملاتی را شنیدیم که کمی دلمان را به درد آورد و گفتیم که راست می‌گویندکه از حرف تا عمل، فرسنگ‌ها فاصله است. همه ما در پای سکوهای قهرمانی حاضر هستیم و عکس‌های یادگاری می‌گیریم و شعار می‌دهیم؛ اما حتی نمی‌دانیم که این ورزشکاران برای رسیدن به این مرحله چه سختی‌هایی را تحمل کرده‌اند. البته شاید نمی‌خواهیم بدانیم چون با کمبود بودجه مواجه هستیم و در اینجا ندانستن بهتر است از دانستن.
دنیا آقایی که از 13 سال پیش وارد رشته جودو شده، اکنون 23 ساله است و با کوله‌باری از افتخارات و مدال‌های رنگارنگ از قهرمانی‌های مختلف در مسابقات آسیایی تا افتخارات متعدد در رقابت‌های بین‌المللی، چند دقیقه‌ای از زمان ارزشمند خود را در اختیار ما گذاشت. آنچه در زیر می‌خوانید حاصل این گفتگوی کوتاه است.

از مسابقات اخیر کشوری برایمان بگویید. قاعدتاً کسب مقام قهرمانی و مدال طلای این مسابقات نباید برایتان سخت باشد.
این سومین دوره از مسابقات قهرمانی کوراش بانوان کشور بود و تمامی ورزشکاران با حداکثر توان خود در این رقابت‌ها حاضر شدند و همگی از نفرات اصلی تیم‌های استانی خود بودند.
در این مسابقات من و دو ورزشکار هم استانی دیگر موفق به کسب مقام شدیم. من طلای وزن 70- را گرفتم و فاطمه فراتی که از شاگردان خود من هست، موفق به کسب مدال برنز این مسابقات در وزن 48- کیلوگرم شد. یگانه بولاقی دیگر ورزشکار خوب این رشته نیز مدال برنز دیگری را در وزن 52- برای استان سمنان به ارمغان آورد و در مجموع، تیم استان سمنان در جایگاه چهارم این رقابت‌ها قرار گرفت.

مسابقات کوراش چه تفاوتی با جودو دارد؟
کوراش رشته‌ای شبیه به جودو است و فدراسیون مشترکی نیز دارند؛ اما فعالیت در این رشته، در بازه زمانی مشخصی کمتر شده بود که اخیراً به جهت ورود این رشته به بازی‌های المپیک آسیایی جاکارتا مورد توجه مسؤولین و ورزشکاران قرار گرفته است.
تنها تفاوت کوراش با جودو هم در این است که این رشته در نوازا و خاک کار نمی‌شود و از باقی جهات کاملاً شبیه جودو است.

چند سال است که در تیم ملی هستید و چه مدت کاپیتان این تیم بودید؟
من از 8 سال پیش به عضویت تیم ملی درآمدم و این افتخار را داشتم که 3 سال در رده جوانان و 3 سال در رده بزرگ‌سالان به‌عنوان کاپیتان تیم ملی ایران، پرچم‌دار کشورم در مسابقات مختلف باشم.

چه مسابقات مهمی را در آینده نزدیک پیش رو دارید؟
مسابقات کشوری که چند روز پیش برگزار شد در واقع انتخابی مسابقات جهانی کوراش بود که در آذرماه امسال در کشور ترکیه برگزار خواهد شد. من به آن مسابقات اعزام خواهم شد و به یاری خدا تمام تلاشم را برای کسب مدال در آن رقابت‌ها خواهم کرد.
اما از آن مهم‌تر، مسابقات کشوری جودو، انتخابی بازی‌های آسیایی است که موفقیت در آن برای من در اولویت قرار دارد.

اگر چند کلامی بخواهید بی‌واسطه با مسؤولین صحبت کنید چه می‌گویید؟
تنها خواسته من این است که مسؤولین ما را فراموش نکنند و فقط در پای سکوهای قهرمانی به یاد ما نباشند. نباید فردای روز قهرمانی و وقتی از سکو پایین می‌آییم، همه فراموش کنند که با چه شرایطی به این مرحله رسیدیم. توجه مسؤولین به قهرمانان استان، حتی در نازل‌ترین سطح، انگیزه‌ی بزرگی برای ورزشکاران است و آن‌ها را به ادامه راه امیدوار می‌کند.

می‌توانید مصداقی‌تر صحبت کنید؟ چه توقعی از مسؤولین دارید؟
من حتی دوست ندارم که این صحبت‌ها را به زبان بیاورم و تا به حال در جایی نیز مطرح نکردم؛ اما به‌عنوان ورزشکاری که حداقل در 8 سال اخیر، هر سال بر روی سکوهای مختلف کشوری و جهانی بودم، این توقع زیادی نیست که مسؤولین استانی و کشوری کمی هم به فکر ما باشند. این صحبت مرا به حساب انتقاد نگذارید، فقط یک درد و دلِ ساده است که اگر هم برآورده نشود، اهداف خود را آن‌قدر بزرگ می‌بینم که این مسائل جزئی خللی در ادامه مسیرم وارد نکند.

از لحاظ امکانات زیرساختی و محل تمرین مشکلی ندارید؟
از این جهت مشکلی وجود ندارد؛ تنها دغدغه من نداشتن یک حریف تمرینی است که چندین بار با مسؤولین در میان گذاشتم اما در حال حاضر اسپانسری وجود ندارد که شرایط تمرین ما را در محل دیگری فراهم کند تا حداقل با دو تا سه حریف تمرینی قوی به استقبال مسابقات آینده برویم.

و سخن آخر
صحبت دیگری نیست. امیدوارم همه بانوان ورزشکار در بهترین شرایط به علایق ورزشی خود بپردازند و شعارهایمان در عمل نیز تحقق پیدا کند.

سمنان امروز - در انتهای این گفتگو، بار دیگر به مظلومیت ورزش بانوان پی بردیم. اینکه دنیا آقایی، ورزشکاری که در تاتامی مسابقات حریفی جلودارش نیست؛ آن‌قدر محجوب است که می‌گوید: نکند این انتقاد ساده به مسؤولین بربخورد و مشکل‌ساز شود...
آقایان و بانوانِ مسوول ورزش، لطفاً به شما برنخورَد. دنیا آقایی و بسیاری از ورزشکاران خوب‌مان درد و دل‌هایی دارند که باید بشنوید و در حد توان در مرتفع کردن مشکلاتشان تلاش کنید.

به همراه استاندار به منزل دنیا آقایی می‌رویم...

اما بعد از این گفتگو به سراغ ناهید امیدی مسئول ورزش بانوان اداره کل ورزش و جوانان استان سمنان رفتیم و گلایه‌ی دنیا آقایی را با او مطرح کردیم.
ناهید امیدی با اشاره به اینکه در مراسم تجلیل از قهرمانان از این ورزشکاران تجلیل به عمل خواهد آمد افزود: استاندار سمنان نگاه ویژه‌ای به توسعه حوزه ورزش بانوان دارند و این قول را می‌دهم که در آینده نزدیک هماهنگی‌های لازم صورت بگیرد تا بتوانیم به همراه استاندار و مسؤولین اداره ورزش و جوانان، در منزل این ورزشکار خوب استان حاضر شویم و از ایشان تجلیل به عمل آوریم.
از مسؤولین هیأت جودو نیز می‌خواهم که جهت تسریع در امور، این موضوع را به صورت کتبی با اداره ورزش و جوانان مطرح کنند.

منبع : http://semnanfarda.ir